Herb Gminy Śniadowo

Gmina Śniadowo

       Historia  Gminy Śniadowo sięga już roku 1390, kiedy to Janusz I Książe Mazowiecki nadał dobra smłodowskie sędziemu łomżyńskiemu i nowogrodzkiemu Piotrowi Giezie. W 1396 za zgodą rektorów powstała parafia. W 1405 roku z fundacji Piotra Giezy, jego potomek Piotr Smłodowski zbudował pierwszy kościół parafialny, który niestety spłonął w roku 1699. Już w drugiej połowie wieku XV nieopodal Śniadowa przez wieś Olszewo, zachodnim krańcem Czerwonego Boru przebiegał gościniec wiodący w kierunku Ostrowi i Warszawy.  Pierwotna nazwa miejscowości brzmiała ,,Smłodowo’’ lub ,,Smołodowo’’. Jest to trudne do ustalenia ale najprawdopodobniej nazwa ta pochodzi od rośliny zwanej smłodem. Według legendy nazwa może pochodzić od smoły pędzonej przez budników w okolicznych puszczach Czerwonego Boru. Określenie to utrzymało się do roku 1818.  Przez ponad trzy stulecia Śniadowo stanowiło własność prywatną, a mianowicie należało kolejno do rodzin Brulińskich, Bogusławskich, Jemielitych i Kurowskich. W roku 1674 przechodzi na własność Jana Dobrogosta Krasińskiego. Kolejnym właścicielem Śniadowa zostaje Stanisław Ugniewski.  To właśnie jemu osada zawdzięcza wyjednanie u króla Augusta II w roku 1703 przywileju na cztery jarmarki. Dzięki temu przywilejowi  Śniadowo w znaczny sposób zyskało na rozwoju. Na początku XVIII wieku Śniadowo znajdowało się w posiadaniu Antoniego Krasińskiego i najprawdopodobniej dzięki tej rodzinie miejscowość zawdzięcza swój herb - Ślepowron.  W 1732 roku Śniadowo zostaje przypisane jezuitom łomżyńskim. Dzięki ich staraniom bądź Krasińskich miejscowość uzyskuje prawa miejskie. Zmiany administracyjne wprowadzone przez zaborcę w  1869 roku doprowadziły  do utraty tych praw, choć w roku 1880 Śniadowo określane jest znów jako osada miejska.

Po utracie przez Polskę niepodległości od 1796 roku Śniadowo wchodziło w skład powiatu łomżyńskiego należącego do departamentu białostockiego. Po roku 1807 powiat łomżyński znalazł się w granicach Księstwa Warszawskiego. Po utworzeniu guberni łomżyńskiej Śniadowo funkcjonuje w jej granicach, natomiast po  jej likwidacji stanowi część województwa białostockiego. W drugiej połowie XIX wieku w Śniadowie zaczynają funkcjonować: urząd gminy, szkoła początkowa, sąd gminny okręgu III, młyn wodny oraz wiatrak. W latach 1914 - 1918 działania wojenne doprowadziły do znacznego zniszczenia miejscowości. Kolejnym tragicznym okresem w dziejach Śniadowa był okres II wojny światowej.

Perła architektury – Kościół p. w św. Wojciech w Szczepankowie - należy do najwspanialszych zabytków północno – wschodniego Mazowsza. Zbudowany w latach 1537 – 1547 przez opatów płockich. Do 1822 roku opiekę duszpasterską nad parafią sprawowali z klasztoru w Pułtusku. Świątynia wzniesiona jest w stylu przejściowym z gotyku do renesansu. Styl ten nazwany został stylem mazowieckim, bo takie budowle w XVII wieku były rozpowszechniane na Mazowszu.

Schrony Linii Mołotowa – budowa linii rozpoczęła się latem 1940 roku i trwała do czasów napaści Niemiec na Związek Radziecki. Miała stanowić pas umocowań radzieckich wzdłuż granicy paktu Ribbentrop – Mołotow.